Het was even aanpoten toen na nauwelijks vier uur nachtrust vanochtend de wekker om zeven uur ging. Gelukkig kwam ik netjes op tijd bij de talenschool aan en kon ik samen met ongeveer 20 anderen de gele schoolbus betreden die op ons stond te wachten. Hoe cool is dat, als een elementary school leerling in de gele bus op een field trip!

De bestemming was Fairfield en later Vacaville. Het was op het moment dat ik uit de bus stapte dat ik besefte dat je het frisse zeebriesje van San Francisco en het daaruit volgende dragen van lange broeken niet voor lief kunt nemen. Hier was het rustig 35 graden zonder wind. Dat was zacht gezegd dus wel even wennen. In andere woorden, ik had het gevoel dat mijn lichaamshaar aan het wegschroeien was en mijn zweet ter plekke verdampte.

In Fairfield bezochten we eerst de Jelly Bean fabriek, die gevuld was met honderden kunstmatige geurtjes en kleurtjes. Was allemaal wel apart om te zien, maar verder niet bijzonder interessant. Aan het einde van de tour kregen we de gelegenheid om de Jelly Beans ook aan te schaffen, en dat is wat ik dan maar heb gedaan. Alleen had ik natuurlijk weer veel te veel van die kankerverwekkende troep in m'n zakje gegooid, dus heb ik in de bus de helft zitten uitdelen aan mijn Franse compagnons.

De volgende fabriek was om de hoek: die van het Budweiser-bier. Dat is het grootste biermerk in de VS, maar dit was lang niet de grootste fabriek. De rondleiding over de werkvloer was ook vrij teleurstellend, want er viel bijna niets te zien, behalve luide machines en rondrijdende vorkheftrucks. De 21-jarigen en ouder mochten ook deelnemen aan de proeverij. Die stelde al helemaal niets voor: twee keer een biertje. Uiteraard werden die biertjes onder elkaar doorgegeven en daarom denk ik dat ik het gewoon bij Europese merken hou, want deze waren niet veel soeps. Gezelligheid en misschien nog wel belangrijker air conditioning waren gelukkig wel aanwezig, dus na wat rondkloten met grote Jengablokken vervolgden we de reis naar Vacaville.

Daar was een verzameling van iets van 200 winkels, dus van tevoren hadden wij een enorm winkelcentrum in gedachten waar we eventjes rond konden struinen. Dat 'winkelcentrum' bestond echter uit twee gigantische parkeerterreinen met de winkels daar allemaal omheen. Buiten dus. Bovendien kregen we niet eventjes, maar tweeëneenhalf uur om rond te kijken... Om dus de levensgrote asfalt-grillplaat in het midden te vermijden, gingen we van winkel naar winkel de parkeerplaats rond om telkens bij te komen in de gekoelde gebouwen. Sommige jongens hebben wat schoenen gekocht, maar verder was het een beetje de tijd verdoen. Ach, dan heb ik alvast een voorproefje gehad van mijn tour over een week. In Las Vegas is het bijvoorbeeld 42 graden en in Death Valley 47. In de zomer op reis naar California en Nevada, goed idee Guido.

De terugreis was deels een beetje indommelen, deels het dorre, heuvelachtige landschap van northern California aanschouwen endeels proberen mijn kennis van de Franse taal weer op te graven om mijn vrienden te begrijpen (een voornamelijk onsuccesvol proces). Ze nodigden me ook uit om vanavond wat te gaan drinken in Castro, hoe dat dan ook in zijn werk mag gaan met vijf minderjarigen. In ieder geval weet je met hun groep nooit welke plannen doorgaan en wie er hoe laat komen opdagen, dus ik ga eerst maar even een dutje doen.