Daar ben ik weer!

Een aantal dagen zijn weer voorbij en sinds de laatste update heb ik natuurlijk opnieuw belachelijk veel dingen meegemaakt. Op dit moment ben ik in mijn Samesun Backpackers Hostel aan Venice Beach en heb ik wat tijd om zaakjes bij te werken. Locaties en foto's are coming up (weet niet wanneer tho), maar eerst even terug naar het begin (anders flipt mijn innerlijke autist).

Zaterdag

Na uren provisorisch met al mijn spullen in de lounge van de Columbus residence te hebben gezeten, ben ik het hele end naar Metropolis Hotel aan Mason Street met backpack en al gaan lopen, want het OV was te veel gedoe. Daar bleek dat ik al de hele dag had kunnen inchecken

Dat was frustrerend, want tot mijn verrassing verbleef ik in mijn eentje in een grote 4-persoons kamer met 2 kingsize bedden en uitzicht op de straat! In ieder geval was die avond de welkomstbijeenkomst en ontmoeting met de rest van de groep en onze tour guides, of zoals G Adventures (de reisorganisatie) ze zelf noemt 'Chief Experience Officers' (CEO's). Tim en Jennie waren dat, beiden in de twintig en op een of andere manier heel Amerikaans klinkend. Ik denk dat ik te veel aan buitenlanders met slechte accenten gewend was geraakt in de talenschool.

Onze groep bestond in totaal uit slechts 10 mensen, waarvan 8 vrouwelijk, en de meesten waren tegen de 30 jaar oud (maar 2 anderen rond mijn leeftijd). Bij elkaar waren we met 3 Australiërs, 3 Duitsers, 2 Nederlanders, 1 Welshe (?) en 1 Ierse. Zo, de statistieken zijn uit de weg. Het Engels-niveau van deze groep was dus aanzienlijk beter dan wat ik de afgelopen weken had gehoord en dat was fijn

Hier viel het me ook meteen al op hoe belachelijk spraakzaam enkele dames van de groep waren. Zij waren al wat meer bereisd dan ik en voerden gesprekken alsof ze oude vrienden waren. Het zorgt in ieder geval wel voor een wat lossere sfeer.

Met de gehele groep gingen we om de hoek in een Thais restaurant uit eten om elkaar alvast een beetje te leren kennen. Dat was zeer gezellig en vullend, maar ondertussen was het lastig om de switch van vrienden naar nieuwe mensen binnen 1 dag te maken, dus ging ik met zowel een enthousiast en nieuwsgierig gevoel als een gevoel van heimwee de nacht in.

Zondag

Zoals je misschien wel hebt kunnen zien aan de foto's, was dat gevoel van heimwee echter snel verdwenen, want het tempo van deze tour lag hoog en daarmee ook het tempo van nieuwe vrienden maken.

's Ochtends verzamelden we om een huiveringwekkende 8 uur in de bus, een tijdstip dat de rest van de week bijna als uitslapen kon worden beschouwd. Omdat we uit een groep van 10 personen (+ CEO's) bestonden en de bus voor 22 personen was bedoeld, hadden we onderweg belachelijk veel ruimte; iets waarvan we ons eigenlijk de hele week niet gerealiseerd hebben wat een luxe dat is. Met een typisch on-the-road country muziekje op de achtergrond knalden we via wat tussenstops bij Walmart en een leuke traditioneel Amerikaanse farmers market door het Califonische landschap oostwaarts, richting Yosemite (spreek uit: joSEmmeti) National Park. Onderweg was ik enigszins geschokt door de belachelijk grote en patserige 4x4 pickup trucks met onnodige en veel te grote offroad wielen waarin een overweldigende hoeveelheid Amerikanen reed. Wij zouden bij dat soort wagens altijd zeggen dat de bestuurder ergens voor moet compenseren, maar hier is het blijkbaar normaal.

Daarna kwamen we op prachtige wegen door glooiende heuvels en later bergen langs kilometers verbrand bosgebied, een resultaat van de regelmatig voorkomende bosbranden. Het is niet dat alles kaal en grijs ziet, maar in deze gebieden was een goede meerderheid van de bomen verdwenen of zwartgeblakerd. Natuurlijke bosbranden zijn overigens een belangrijk proces in Yosemite, dus het is allemaal geen ramp. Het park is ook een van de eerste national parks in de VS, omdat California na de Gold Rush van circa 1850 alle mensen uit de natuur wilde weren. De oude wegen die goudzoekers toen gebruikten, kun je soms nog steeds door de heuvels zien lopen. Vanwege deze heuvels moest soms de airco in de bus uit om de motor niet te oververhitten, en op zulke momenten besef je hoe belangrijk die airco is. Want for the record: buiten San Francisco is het zuidwesten van de VS gewoon overal minstens 35 graden, meestal zelfs in de bergen.

Bij onze eerste stop hebben we een kleine wandeling gemaakt langs enkele gigantische Sequoia bomen, die tot wel 5 meter in diameter kunnen worden. Deze waren niet zo groot als in het daadwerkelijke Sequoia National Park, maar het was alsnog indrukwekkend. Terug in de bus en belangrijker in de airco werd er veel gekletst en kwam ik erachter dat Australiërs een grote verscheidenheid aan afgekorte (en verzonnen?) woorden voor dingen gebruiken, waardoor een simpele opmerking er als volgt uit kan komen te zien: ''Oi mate, I'm just sittan here with my sunnies on in the condo so could ya throw me a roadie in a cuppa from the eski in the boot?''. Of zoiets.

Omdat het Independence Weekend was, waren de wegen in Yosemite Valley compleet volgepakt met auto's. Het is dat we via een door de Park Rangers ingerichte bus lane het gros van het verkeer konden omzeilen, anders had het uren geduurd voor we de valley konden verlaten. De bergen rondom waren in de schemering prachtig en met ongeloof keken we door de verrekijker naar klimmers die de bijna verticale rotswanden ervan probeerden te trotseren. Het was ook even wennen om absoluut geen ontvangst te hebben; iets wat in ons kleine, dichtbevolkte landje nooit voorkomt. Daar wen je echter snel aan, net als het besef dat een blog bijhouden vrij onmogelijk ging worden.

Op onze campsite vlak naast de rivier hadden we buren die ook een groep van G Adventures was; dit zou de rest van de week nog wel vaker voorkomen. In een rap tempo hebben we alle zooi uit de trailer geladen en samen met Ben (de enige andere man en daarmee mijn tent mate) heb ik ons tentje opgezet. Met wat biertjes uit de cooler in handbereik hebben we die avond het eten voorbereid en daarna gezellig rond het kampvuur spellen gedaan en s'mores gegeten. Een korte beschrijving van een s'more: Koekje, chocola, marshmallow smelten in vuurtje, flikker 'm erop, nog een koekje, pletten die shit (niet je klauwen branden), hap hap hap, mmmm. Hierna gingen we redelijk op tijd naar bed; wij in de tentjes, Jennie en Tim in de trailer en bus.

Maandag

De tenten zijn heel simpel op te zetten en af te breken, wat zelfs in de vroege uurtjes (07:30 in plaats van 08:00 in de bus) zorgde voor een verhoogde efficiëntie, bovenop het feit dat Ben al opgestaan was en de tent praktisch begon af te breken terwijl ik er nog in lag. Ik heb gewoon wat meer tijd nodig okee. Nee grapje, dat werd in de loop van de week wel beter, maar ik was blij met een vlotte compagnon om samen alles mee op te ruimen.

Het was heel vet om tussen de bergen en de rivier wakker te worden, want na 1 dag realiseer je je nog niet helemaal wat voor Amerikaanse natuurprachten je de komende week gaat zien. Vandaag was het Jennie's beurt om te rijden en onze eerste stop was bij Tunnel's View, een fantastisch panoramapunt boven Yosemite Valley en een van de meest gefotografeerde plekken in de VS. We waren vroeg begonnen, zodat we plekken als deze zonder hinderend verkeer konden bezoeken. Hierna gingen we namelijk naar Yosemite Falls, waar we gisteren niet konden stoppen.

Tussen 4 facking bussen aan Aziaten en andere toeristen wurmden we ons naar de bergwand om de waterval te bekijken (moet je nagaan hoe druk het later die dag zou worden). Via een flinke klauterpartij over een grote verzameling (natte) rotsen kwam ik als een van weinigen helemaal tot de rand van het stortbad van de waterval, waar de zachte waterdamp zich had omgezet in het equivalent van een flinke regenbui. Zeiknat maakte ik me dus snel weer uit de voeten naar lagergelegen rotsen, maar de ervaring was awesome

Onze reis vervolgde daarna via prachtige wegen naar Olmsted Point, nog een onwerkelijke plek waar ik weer als enige van onze groep naar de top van de berg ben geklommen om de uitzichten te aanschouwen en foto's te maken van gasten die het ravijn in wilden pissen. Meer buiten adem dan ik gewend was door de 2500 meter hoogte kwam ik uiteindelijk boven en dat was het absoluut waard. Ongelofelijke uitzichten over de vallei, bergen en het meer waar ik 15 minuten later in ging zwemmen!

Van al het rijden in de bus kon je af en toe namelijk een beetje duf worden. Mijn U-vormige impulsief gekochte reiskussen kwam in die ritten nog steeds ERG goed van pas, want het maakt de eeuwige halfslaap waarin je je bevindt een stuk comfortabeler. Om weer wat wakkerder te worden besloten Tim en ik dus om een duik te nemen in het gletsjerwater van Tenaya Lake, want het schijnt dat gletsjerwater koud is. Mijn 'chicken skin' en gekrompen zaakje vertellen mij dat dat aardig klopt. Zonder dollen, deze duik was beautiful, in een meer met doorzichtig water tussen de bergen van Yosemite. Ondertussen zaten de dames in de zon op een boomstam hun lunch te eten en foto's te maken. Typisch.

Onderweg naar de oostelijke grens van het park deden we ons best om een beer te spotten, omdat ons was verteld dat die er vaak waren, maar helaas zonder succes. Wel kwamen we langs meer mooie stekjes en zelfs sneeuw was te zien op de toppen van sommige bergen. Hierna verruilden we de bossen en hoge pieken van Yosemite voor de nog steeds zeer bergachtige maar drogere en warmere valleien van de Sierra.

Omdat het de 4th of July was, stopten we eerst op een parkeerplaats gevuld met nog altijd die gigantische trucks tegenover een Walmart, taferelen die we de komende dagen nog wel meer zouden zien (serieus, elke parkeerplaats + grote supermarkt(en) ziet er overal waar ik geweest ben hetzelfde uit; gebrek aan inspiratie ofzo). Daar hebben we chips, veel bier en voor sommige dames ook belachelijke t-shirts (zie foto's) ingeslagen, want die avond was er een cool event in de buurt van Bishop, het dorp waar we verbleven. Onze campsite was wederom mooi, nog steeds tussen de bergen, alleen 10 graden warmer. Het was dit moment dat mijn shirt voor het eerst uit ging, iets wat hierna nog veel zou voorkomen.

Na het eten namen we de bus naar het vliegveldje van Bishop, waar een geweldig en o zo Amerikaans tailgaiting evenement gaande was. Ik zal even uitleggen wat tailgaiting is. Normaal gesproken vindt het vaak plaats voor football games: een heel terrein (parkeerplaats, vliegveld) staat vol met RV's, trucks en auto's van mensen die daar zijn gekomen om een feestje te vieren. Bij football games gaat het alleen om de wedstrijd en de teams, maar nu waren er traditionele Amerikaanse spellen opgezet, stonden muziekjes aan en speelden kinderen in opgezette pierenbadjes. De Bishop Fire Department reed rond om de baadjes vol te spuiten (tot grote lol van de kids) en overal wapperde de Amerikaanse vlag. Maar het allerbelangrijkste van tailgaiting: je drinkt bier in je campingstoel. En niet zomaar bier: je haalt je bier uit je cooler die je achterin je truck of auto hebt staan. Dat is de essentie van het hele evenement en het is awesome

Het was een goed bonding moment voor de groep, maar ik heb ook met Danny uit Mississippi horse shoes gespeeld (hoefijzer gooien) en met de tieners van de RV naast ons vuurwerkjes afgestoken. Vuurwerk mocht trouwens alleen op de grond zijn, dus geen vuurpijlen e.d., want het is in die hele regio zo droog, dat een klein vuurpijltje al een grote brand kan betekenen. Dat is waarom de Fire Department om 9 uur zelf de vuurwerkshow afstak en die was fucking amazing. Prachtige kleuren (rood-wit-blauw uiteraard) en Amerikaanse nummers op de achtergrond; ik begon me oprecht zelf een trotse Amerikaan te voelen! Op de radio was van tevoren een hele speech over het vaderland, maar de sfeer onder de mensen van allerlei leeftijden en afkomsten was gewoon geweldig. Het is op zulke momenten dat je de homohatende rednecks, Trump-supporters, rassensegregatie en schietpartijen even vergeet en begrijpt waarom Amerikanen zoveel nationale trots hebben.

Onder de muggenbulten en invloed van alcohol keerden we terug naar onze campsite, om na veel woelen en omdraaien op de zeer oncomfortabele slaapmatjes uiteindelijk in slaap te vallen met een zeer voldaan gevoel over de afgelopen dag.

Dinsdag

Verslapen. Ben tent al bijna afgebroken. Het gebruikelijke.

Iedereen was enthousiast vandaag, want de reis ging naar VEGAS! Ik als minderjarige wist niet precies wat ik ervan moest verwachten en was op zich misschien wel meer benieuwd naar de hitte en uitgestrektheid van Death Valley, maar alsnog zou het een super awesome dag worden

De rit naar Panamint Valley en Death Valley was lang, en terwijl Tim ons als echte trucker, met baard, pet op en beef jerky in de hand, vanuit de nog steeds enigszins hoger gelegen Sierra de valleys in reed, werd het merkbaar warmer en warmer. Waar ik tegen het raam leunde (zonder shirt aan uiteraard), begonnen ondanks de airconditioning zweetvlekken te ontstaan. Eerst stopten we bij Father Crowley Point, omdat daar soms straaljagers van de Air Force als oefening door de ravijnen vliegen. Helaas weer geen geluk, dus reden we over de iconische, rechte, vlakke weg door Panamint Valley over de bergen Death Valley in. Bij de almachtige kracht van Helios, wat was het daar ongelofelijk heet. Zelfs de dames uit Australië (voor wie dit tot nu toe als een gemiddelde zomer was) begonnen hier toch wel wat druppeltjes op hun voorhoofd te vertonen.

We kwamen langs de Mesquite Flat Dunes, waar scènes uit de originele en de nieuwste Star Wars film zijn opgenomen, wat ik natuurlijk ultiem cool vond

Bij het visitor center in Furnace Creek (die naam zegt genoeg lijkt me) stond een thermometer die een temperatuur van rond de 115 graden Fahrenheit aangaf, een slordige 46 graden Celsius. Je zult het niet geloven, want er was geen thermometer om het te bewijzen, maar een halfuur rijden later was het bij Badwater nog veel heter dan dat. Kun je je dat voorstellen? Ik niet. Hier voelde het niet heet meer: het was alsof de lucht je gezicht letterlijk in elkaar aan het beuken was terwijl het zonlicht je natrapte als je probeerde te ontsnappen. Badwater is het laagstgelegen punt in Amerika, met zo'n 85 meter onder zeeniveau, en het is een gigantisch uitgestrekte zoutvlakte. Ondanks de zwetende klefheid die rond mijn rechteroog was ontstaan, was ik blij dat ik hier mijn ooglap droeg, want in die zon werd de zoutvlakte een spiegel. Overigens heb ik me de afgelopen weken niet een keer met zonnebrand ingesmeerd, maar na vandaag was ik alsnog niet verbrand! Gewoon zo kort mogelijk in de brandende zooi die 'buiten' heet blijven.

Gelukkig vervolgden we hierna onze weg naar het 'koelere' Las Vegas, waar het slechts 39 graden was. Ik wilde bijna mijn jas uit de trailer gaan halen, brrr. In Vegas had ik even een absolute culture shock, want die stad is een grote fucking freakshow

Alles is gigantisch, alles is tot in het debiele overdreven en overal zijn advertisements. Deze hele stad is gebouwd op de entertainment industrie en dat merk je. En dan vertel ik je nog niet eens over de nacht in Vegas zelf.

Want dit is waar ik was gebleven! We checkten in in het Super 8 Hotel, waar ik beperkte tijd had om foto's en locaties te updaten in mijn wederom 4-persoonskamer for myself. Een heel verhaal voor slechts 3 dagen, zoals je ziet, dus de rest is to be continued. Misschien dat je je aan de locaties op de kaart alvast een voorstelling kunt maken van wat hierna komt!