Guido en Uncle Sam

23. Los Angeles (2): Venice Beach & Santa Monica

Zaterdag

Met Ben en Aine heb ik dus de rest van de middag over de Ocean Front Walk gewandeld in voornamelijk Venice Beach. Deze hele strook bij het strand is een soort zomers kustplaatsje op zich en ademt naast de wietlucht heel veel cultuur. Overal langs de boulevard, zogezegd, waren talloze artiesten aan het optreden die hun muziek probeerden te verkopen, kunstenaars die ter plekke aan het werk waren en een grote variatie aan graffiti op de gebouwen, muren en zelfs bomen.

Ook kende de promenade de grootste verzameling souvenirwinkeltjes die ik ooit bij elkaar heb gezien; het waren er echt, echt heel veel en allemaal naast elkaar, waardoor je zou denken dat het bijna onmogelijk is veel winst te maken. Daartussen zaten allerlei anderhalve meter brede snacktentjes, verderop letterlijk freakshows met dwergen en bebaarde vrouwen die me een vrij onbehaaglijk gevoel gaven als ik langsliep en de 'medische klinieken' van de 'Green Doctors' na elke zoveel straatjes. Daar werd aan mensen 'medische marihuana' verschaft, maar zoals alle aanhalingstekens al aangeven, was dat echt veel sketchier dan je zou denken. Ten eerste waren die klinieken felgroen en hadden de 'dokters' felgroene verplegerskostuums en sneakers aan en ten tweede had ik van Bruce in San Francisco al gehoord dat je hier zonder recept van een dokter langs kon gaan en drugs kon krijgen voor pijn aan je kleine teen, bij wijze van spreken. Naast de flarden van straatmuziek en stank van daklozen verderop de boulevard, hing dus ook regelmatig de geur van wiet in de lucht.

Bovendien denk ik dat je de mensen op straat daar grofweg in vier categorieën in kon delen: 1. Toeristen, of ze nou zoals ik met petje op en camera in de hand verwonderd rond liepen te kijken, of op overduidelijke huurfietsen gevaarlijk instabiel over de fietspaden zwalkten. 2. In verhouding belachelijk veel knappe dames in korte broekjes en bikini; de soort die ook weet hoe knap ze zijn en met opzet langs het strand paraderen. 3. Hetzelfde idee, maar dan van het andere geslacht: facking gespierde gasten, ofwel surfers, ofwel bodybuilders, die met opzet zonder shirt langs het strand liepen om indruk te maken op voorgenoemde dames. Gelijk hebben ze, als je er zo uit ziet. 4. Skaters, in allerlei maten en aparte kledingstijlen, want aan Venice Beach zit een relatief klein maar erg bekend skatepark (letterlijk tegenover mijn hostel). Natuurlijk zijn er nog zeer variërende andere type mensen, maar dit is toch wel het opvallende gros.

Dat was waarschijnlijk de meest uitgebreide sfeerimpressie die ik tot nu toe heb gegeven, maar je snapt wel dat het geweldig was om je daar zomaar even te bevinden. In de brandende zon begaven we ons noordwaarts richting Santa Monica, maar die zon voelde je helaas/gelukkig niet dankzij het welkome zeebriesje dat in de afgelopen week pijnlijk afwezig was geweest. Dit betekende wel dat we een beetje aan het schroeien waren zonder dat we het doorhadden, maar dat merkte ik pas tegen het einde van de dag (daarmee bedoel ik, 's avonds was ik opeens fel rood).

We kwamen bij de Santa Monica Pier, een pier met een fucking reuzenrad en een roller coaster erop, naast opnieuw talloze souvenirwinkeltjes en nu ook visrestaurants, zoals Bubba Gump Shrimp (jep, eigendom van de makers van Forrest Gump). Hier was zowaar nog een street perfomer debiel aan het dansen, ook deze waarschijnlijk onder de invloed van acid of iets vergelijkbaars. Vanaf de Pier had je een mooi uitzicht op het strand en daardoor zag je hoe belachelijk veel palmbomen er eigenlijk langs dat strand stonden; dat had iets heel tropisch ofzo. Helemaal aan het einde van de Pier zagen we ook zeehonden in het water, die hoopten van de vissers aan de railing een snack te krijgen, vaak tevergeefs. Het was wel heel grappig om te zien; ze waren totaal niet bang voor mensen en bleven je aankijken met van die hoopvolle puppy eyes.

Trouwens een kleine en voor velen waarschijnlijk nietszeggende, maar toch hoognodige voetnoot: deze hele Santa Monica Pier, het strand, de Pacific Coast Highway met naastliggende huizen en zelfs de hele omgeving van Venice Beach leek ZO ERG op GTA 5, dat was gewoon niet normaal meer. Ik had hier echt het idee dat ik in het spel rondliep, in plaats van in Los Angeles. Hoe dan ook, dat vond ik gewoon even heel cool en dat boeit verder niemand, dus laten we verder gaan.

Het was nu tegen etenstijd en Ben en Aine moesten nog naar hun individuele hotels in Hollywood, dus na een afscheidsselfie hebben ze een Uber besteld (zeker in Los Angeles nog steeds superhandig) en ben ik zelf langs alle rare, rare mensen van Venice Beach rustig teruggewandeld naar mijn straat. Daar stond een groep zwarte jongens die publiek aan het verzamelen was voor hun act. Een verrassend grote menigte, die ik ook die middag al om hun heen zag staan, had zich verzameld en blééf ook naar de show kijken. Hun optreden was namelijk echt hilarisch! Ze haalden groepjes van jonge meisjes, jonge jongetjes, mooie vrouwen, rijke blanke mannen en 1 Aziaat naar voren om hen dance moves te laten imiteren. Ze kregen allemaal komische namen en moesten dan bijvoorbeeld droogneukbewegingen en achterwaartse salto's nadoen. Als een van de jongetjes een salto probeerde, hielpen de zwarte gasten hem en lieten dan een handvol kleingeld los, wat zogenaamd uit de broek van het jochie viel. Alle jongens van de crew kwamen er dan op af rennen, tot hilariteit van het publiek. De Aziaat moest kung fu bewegingen nabootsen, maar zodra hij dat deed, kwamen ze allemaal met opgeheven vuisten weer op hem af rennen. Zegt de host: ''If you ever see a group of black guys coming at you like that in LA: run.''; geweldige gasten. Tegen het einde was het uiteraard de bedoeling dat je een leuke beloning gaf, dus haalden ze wat zakjes om het in te doen tevoorschijn: ''Don't let these small bags influence your contribution'', zeiden ze terwijl ieder met een big smile een gigantische vuilniszak opensloeg. Met dezelfde big smile: ''If you don't give us enough today, we might be stealing your TV tomorrow!''. Omdat ik samen met vele anderen een halfuur lang hardop heb staan lachen en ze waarschijnlijk de leukste street performers waren die ik ooit heb gezien, heb ik uiteraard een gepaste bijdrage geleverd.

Ik heb nog staan kijken naar de basketball spelers op de basketbalvelden daar; dat ging er fanatiek aan toe. De voornamelijk zwarte jongens speelden tegen elkaar voor het echie, maar het was heel cool, want normaal zie je dat alleen in films

Tongue Out
Tijdens de zonsondergang heb ik ook nog gekeken naar de professionele en amateurskaters in het skatepark, waar eigenlijk de hele dag lang wel een klein publiek langs de zijkant staat. Met al die toeschouwers zou ik als beginnend skater toch eerder een wat rustiger parkje opzoeken, totdat je skills goed genoeg zijn om aan toeristen te laten zien!Toen de zon onder was, werd het aanzienlijk frisser, want net als in San Francisco koelde het hier door de zeelucht snel af in de avond. Daarom ben ik maar naar mijn hostel gegaan, waar ik voor het eerst kennis kon maken met mijn tijdelijke roomies.

Een daarvan was Gonzalo uit Argentina, die hard lag te snurken toen ik binnen kwam. Dat deed hij de volgende dag en avond ook nog wel eens: hij sliep behoorlijk veel. De tweede was James uit London, die later op de avond zou arriveren. Hij was net begonnen aan een fietstocht van west naar oost door de hele VS, dapper... De derde was een Australiër die, hoe kan het ook anders, constant fucking wasted was. Toen hij later op de avond binnen kwam strompelen, zei hij iets, maar vanwege de drank en waarschijnlijk vanwege het Australische accent verstond ik geen woord van wat hij zei. Gonzalo vertelde me ook dat hij de vorige avond, weer dronken natuurlijk, een chick naar de kamer had meegenomen en die de hele nacht vrolijk en vooral heel luid had liggen neuken. Leuk detail: de kamer heeft stapelbedden, dus Gonzalo had lekker kunnen meewiegen in het bed erboven. Naja, aangenaam kennismaken.

Die hele avond heb ik mijn blog bij liggen werken, wat belachelijk veel werk was en daarmee voor een enorme update zorgde die dag. Na uren kreeg ik dus ook weer honger, maar ik was te moe om nog uit bed te komen. De volgende ochtend zou ik wel een snel ontbijt in de vorm van een Snickers uit de automaat halen.

Reacties

Reacties

Shana

Super leuk reisverslag!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active