Maandag 11 juli stapte ik in Los Angeles op het vliegtuig en dinsdag 12 juli kwam ik in Amsterdam weer aan. De dag erna moest ik alweer werken en ondertussen is het gewone leven weer een beetje op gang gekomen. Al ga ik morgen natuurlijk op weg naar Italië

Laat ik maar meteen beginnen te zeggen dat het een van de beste tijden van mijn leven was. Drie weken in San Francisco en een week langs de national parks en hotspots in the Western US was de perfecte verhouding tussen het echte Amerikaanse stadsleven en de prachten van de Amerikaanse natuur. In SF heb ik ontzettend veelzijdige dingen gedaan en gezien en natuurlijk ontzettend veelzijdige mensen ontmoet en vrienden gemaakt; ervaringen die ik voorlopig niet zal vergeten. Het was leuk om een fantastische stad rond te kunnen banjeren en ondertussen in een soort nostalgische schoolomgeving met je vrienden chillen. Uiteraard was het achterlaten van deze plek lastig, maar de tourweek was net zo awesome. Van mijn leven had ik niet gedacht dat ik binnen 1 week zoveel prachtige locaties zou kunnen zien. Van de bergen in Yosemite tot de casino's van Las Vegas en van de dieptes van de Grand Canyon tot het strand van Venice Beach. Plaatsen waarover ik tot dan toe alleen met verbazing had kunnen lezen, kon ik opeens bezoeken alsof het niets was. Fenomenen die ik alleen nog maar in documentaires en films had gezien, bevonden zich plots om mij heen. Met de tour guides hebben we een geweldige tijd beleefd en een klein beetje kunnen proeven van de voor mij fascinerende Verenigde Staten van Amerika.

Het begint misschien een beetje als een doorsnee Oscar-acceptance speech te klinken, maar ik wil bovendien een heleboel mensen bedanken. Ten eerste mijn broertje en vooral mijn lieve mama, die mij deze kleine droom geen moment heeft willen ontzeggen, wetend hoe lastig het zou kunnen zijn om zo snel nog een man voor lange tijd het huis uit te laten gaan. Ook de medewerkers van de talenschool in San Francisco, die de meest behulpzame en tegelijkertijd ontzettend aardige en grappige mensen zijn die ik daar heb ontmoet. Vooral Bruce, waarmee ik me heb kunnen openstellen voor allerlei nieuwe manieren van denken over controversiële onderwerpen. Mijn medestudenten, die me met hun onvoorwaardelijke openheid en vriendschap hebben verrast en daarme geweldige momenten hebben laten beleven. In het speciaal mijn 21+ vrienden, die me hebben laten meerijden in hun huurauto's en laten drinken van hun legaal gekochte alcohol. De medewerkster van Subway, die elke dag trouw de sla en tomaatjes in mijn sandwich propte. De awesome CEO's Tim en Jennie, die de weeklange tour belachelijk gezellig maakten, ons spontaan meenamen naar ongeplande activiteiten en me prachtige dingen hebben bijgebracht over allerlei plekken in de USA. Mijn mede tourreizigers, die zorgde voor een amicale sfeer in de bus en regelmatig voor een slappe lach. Mijn ooglapje, dat me weken goed heeft beschermd tegen het licht en lucht en wonder boven wonder heeft geholpen de infectie te genezen. Alle Amerikanen die ik heb ontmoet, omdat ik elk authentiek kijkje binnen de samenleving kan waarderen. ALLE Uber-chaffeurs; jullie zijn regelmatig mijn helden geweest. Letterlijk iedereen die fatsoenlijk Engels met mij heeft gesproken, omdat dat me heeft geholpen tijdelijk net zo vloeiend in die taal als in mijn eigen te worden. Ook een belangrijke: bedankt, iedereen die mijn blog een beetje heeft bijgehouden. Ik heb al jullie reacties gelezen en vond het heel leuk om te horen als jullie mijn tekstjes op prijs stelden, maar ook als je niet hebt gereageerd: bedankt voor het lezen

Wat ik in feite met dit ingewikkelde verhaal wil zeggen, is dat ik ontzettend dankbaar ben voor de hele maand in het algemeen. Mijn laatste bedankje is misschien enigszins onorthodox, maar dat kan me niks schelen: mezelf geef ik het grootste schouderklopje van allemaal. Want ik ben trots dat ik na het wilde afgelopen jaar eindelijk gewoon de ballen heb gehad om iets heel nieuws en engs te doen, iets waar ik voor het eerst in lange tijd echt naar uit had gekeken. En daar ben ik godverdomme blij om ook, want het was een van de beste ervaringen in mijn leven!