Van de drugs stapten we weer over naar de conspicary theories vandaag! Alle politici zijn lizard shapeshifters en de FBI zat achter de aanslag in Orlando en meerdere andere terroristische plannen. Ook hebben we het gehad over reflexive pronouns, maar dat was geen nieuwe informatie. De lizard people waren wel enigszins nieuw.

Op vrijdag zijn ook elke week de graduations van studenten die hun taalcursus afsluiten. Vandaag namen we afscheid van twee Aziaten die hier een jaar zijn geweest. Een heel facking jaar! Hun kennis van de Engelse taal moet echt op de bodem van een diepe put hebben gelegen, en hun portemonnee moet geen bodem hebben gekend. In ieder geval was het heel schattig om te zien hoe verlegen ze waren en hoe goed ze iedereen hadden leren kennen in dat jaar.

Aansluitend heb ik deelgenomen aan de (wekelijkse?) Conversation Club van Bruce, alsof ik met hem nog niet genoeg discussieer over debiele onderwerpen, maar nu waren er ook studenten uit andere klassen bij. Ik vond het best leuk om te horen van mensen uit andere landen over sommige onderwerpen. Zo mag je in Rusland bijvoorbeeld niet roken op straat, terwijl ze daar praktisch met flessen wodka in de hand rondwandelen. In Saoedi-Arabië heerst een dictatoriale koning waar de bevolking geen problemen mee heeft. Alle jongens uit Taiwan en Zuid-Korea hebben 1 of 2 jaar in het leger gezeten, waarin ze vaak huishoudelijke klusjes moesten doen om de tijd te vullen. Twee Islamitische jongens moeten van hun religie in geesten geloven en twee Taiwanese meisjes denken dat draken echt kunnen bestaan. Ik zou er bijna een soort trivia quiz van kunnen maken. In ieder geval ga ik volgende week weer!

De rest van de middag wilden we vullen met een bezoek aan het Golden Gate Park en de Golden Gate Bridge (eindelijk!). Simon (Frans), Kwon (Koreaans), Jeff (Taiwanees) en ik zouden als multiculti afvaardiging van de talenschool gezamenlijk de Muni (het OV) nemen naar het GG Park en dan verder kijken hoe we bij de brug kwamen. Je merkt al aan de 'zouden' dat dat niet helemaal volgens plan ging. Kwon moest nog even langs zijn residence, Simon moest nog een sweater kopen ergens en Jeff moest schoenen fotograferen voor zijn werk. Ja, dat was net zo vaag als het klinkt. In ieder geval kromp de multinationale delegatie tot een Europese en hebben Simon et moi maar de Muni naar het park genomen. Onderweg appten we onze Aziatische compagnons ''we'll meet up when we get there'', een van de meest naïeve dingen die vrienden elkaar vertellen als ze in een vreemde stad zijn.

In het Golden Gate Park begonnen de slechte voortekenen al: het was mistig as fuck. Dat gaf wel mooie plaatjes tussen de bomen en de tien biljoen eekhoorntjes die daar rondhupsten, of zoals Simon ze noemde: ''sqweerrelles''. Een 'park' hier in Amerika houdt trouwens blijkbaar in dat auto's er gewoon dwars doorheen kunnen rijden, zoals fietsers dwars door het Vondelpark kunnen rollen. Na wat meanderende paadjes langs meren en heuvels raakten we uiteraard de weg kwijt, maar gelukkig bracht Clément de redding (volg je het nog?). Hij had verteld dat hij een auto zou huren en vroeg ons nu waar we waren. Vol enthousiasme stuurden we hem onze locatie, hopend dat hij ons snel zou komen ophalen in de Mustang (want die zou hij gaan huren, weet je nog?). Je snapt onze teleurstelling toen we Clément met een big smile aan zagen komen rijden in een simpele Volkswagen Golf. Blijkbaar gaat hij de Mustang voor morgen en zondag halen en had hij de Golf alleen even gehuurd 'voor het gemak'. Anyways, vervoer is vervoer.

Het was op dit moment dat Simon en ik beseften dat we Kwon en Jeff per ongeluk een beetje hadden genaaid. Maarja, zo gaan die dingen. Ondanks de agressieve rijstijl van Clément, duurde het toch nog even voordat we de paar kilometer naar de Golden Gate Bridge hadden afgelegd. In dit deel van San Francisco doen ze namelijk niet aan stoplichten of voorrangswegen; elk miezerig kruispuntje was voorzien van stopborden om de verkeersdoorstroom zo veel mogelijk te hinderen.

Uiteindelijk kwamen we bij een leuk stekje onder de brug, maar je raadt het al: je zag natuurlijk geen reet. Van alle dagen en weersituaties die tot nu toe zijn gepasseerd, was vandaag letterlijk de slechtste die we hadden kunnen kiezen. We hielden onze opwinding in leven door het koesteren van de wetenschap dat daar ergens een brug hing. Later werd het zicht van wat verderaf wel iets beter, maar de top van de brug was nauwelijks te onderscheiden, laat staan de kleur.

Nadat Clément ons afgezet had, gingen Simon en ik in Fort Mason lekker wat snaaien bij de Food Truck Party: een typisch Amerikaanse en steeds hipper wordende manier van eten. Daar hebben we wat rondgehangen tussen de talloze college students en vonden we al kletsend onze weg terug door Fisherman's Wharf naar North Beach. In mijn kamer heb ik nog wat zitten lullen met Ander en een vriend van 'm, dus ja, het was een hoop praten vandaag.

Wauw, dat was echt een onnodig ingewikkeld verhaal voor de gebeurtenissen die erin beschreven werden, maar daar is een blog voor I guess!