10. Mandatory update
Dinsdag was potverdie weer een luie dag. Ik was moe en het weer was toch niet geweldig, dus ik ben er alleen 's avonds even op uit gegaan. Sommigen beweren dat het niet veilig is om in het donker alleen over straat te gaan, maar dit is een relatief veilige buurt en ik haal altijd voldoening uit de gedachte dat ikzelf met mijn ooglap en capuchon op waarschijnlijk meer angst aanjaag. Op Telegraph Hill heb ik dus wat zitten chillen en kijken naar de lichtjes van de stad, alsof ik een heel spiritueel wezen was met diepgaande gedachten, zoals: ''zou ik hier in het donker al per ongeluk in de hondenpoep zijn gestapt?''. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn. Verder zit ik de meeste avonden deels met Ander te kletsen (hij is bijna altijd thuis), deels een beetje deze blogs uit te tikken en deels met fascinatie te luisteren naar de echo's van verscheidene sirenes tussen de wolkenkrabbers en het valse gezang van aangeschoten dames in de bar hiernaast. 'De echte geluiden van de stad' noem ik ze altijd.
Er zaten trouwens geen nieuwe mensen in mijn klas, alleen studenten die vanuit Upper-Intermediate naar Advanced zijn doorgestroomd, dus het lokaal is wel wat voller geworden. Gelukkig, want ik vind het ook wel eens fijn als andere mensen deelnemen aan een gesprek. Daarna zat ik met Kwon een beetje te hangen in de student lounge, toen plots de volledige Franse kudde de tafel overnam. Putain, dat is 8 man die op vol volume uitsluitend Frans met elkaar lullen, dus na dat uur konden Kwon en ik even geen woord van hun temperamentvolle taaltje meer horen.
Er was ook een rondleiding op de campus van San Francisco City College, een soort Community College. Voor degenen die de de serie 'Community' wel eens hebben gekeken: die is dus blijkbaar niet realistisch (ook al dacht ik toch echt dat enorme paintball gevechten op de campus de dagelijkse gang van zaken waren). De rondleiding had helaas wel iets sneus (dat is bij deze een legitiem woord). Ten eerste verlieten we de zonnige binnenstand voor een mistige, koude en zeer winderige omgeving richting het zuidwesten. Ten tweede was de vakantie al begonnen, dus was het daar allemaal maar een beetje een dooie boel. Ten derde hadden de medewerkers daar op een of andere manier het idee dat we allemaal in San Francisco woonden en op zoek waren naar een studie, dus het voelde een beetje als een open dag, maar dan zeg maar net niet. Ten vierde (ik maak hier zoals gewoonlijk weer een veel te groot probleem van) kon je best wel merken dat zowel onze 'gids' (een studente) en de medewerker die ons welkom heette best wel nerveus waren. Het hele gedoe was om het kort te omschrijven een beetje awkward, dus ik heb vooral een beetje met mon ami Félix lopen dollen en zo kwamen we de tijd wel door
Vanavond ben ik (verrassing) weer naar de film gegaan, deze keer naar The Conjuring 2. Lekker billenknijpen in het donker dus. Eerst had ik op m'n laptop The Conjuring (1) gekeken en die was misschien nog wel enger, dus dat was ook lekker zuchten en piepen voor het beelscherm, terwijl Ander me soms rare blikken toewierp.
De foto's van Volunteer Day staan trouwens nog steeds niet op Facebook; dat is wel een beetje jammer. Maar ik geloof dat Aang de wereld kan - o nee, verkeerde. Ik geloof dat ze ooit aan mij zullen verschijnen, en daarmee aan jullie!
9. Movies
Ik weet het, ik heb weer een dagje overgeslagen en alsnog zal het vandaag bij een vrij kort tekstje blijven. De afgelopen dagen heb ik namelijk simpelweg niet echt veel gedaan
Zondag was ik vrij moe van de pelgrimstocht die ik zaterdag had afgelegd; ik hoopte dat de Franse jongens me zouden meenemen voor een relaxed ritje naar Santa Cruz in de Mustang, maar de achterbank was te klein, er gingen al te veel jongens mee, bla bla bla enzovoort. Kortom, dat kwam er niet van, dus heb ik eigenlijk de hele dag een beetje met Ander gechilld, gegamed en toen nog een filmpje gepakt. Op de kamer heb ik nog een film gekeken en met dat feit is die dag verder wel samengevat!
Vandaag werden de nieuwe studenten geïntroduceerd (niet dat wij daarvan iets hebben gemerkt), maar verder was de school belachelijk leeg. We deden de wekelijkse Progress Test, waarop ik de maximum hoeveelheid punten scoorde, dus misschien moet ik gaan kijken of er een lastiger niveau voor mij beschikbaar is. Zoals ik al zei was de school vrij verlaten, op een paar gasten van de Franse groep na, maar die gingen zoals elke middag in de lounge hangen. Omdat ik daar niet zo'n zin in had, ben ik er maar weer alleen op uitgegaan. Dat vind ik trouwens helemaal niet erg, want het is best fijn om in het zonnetje rustig in je eentje door de stad te struinen; het geeft een soort rust. Zeker in en rondom de statige Victoriaanse huizen en de rijkelijk met bomen beplante trottoirs van de Hayes Valley buurt is dat geen straf.
Toen ik bij de typerende Painted Ladies huizen aan Alamo Square op een bankje van het weer zat te genieten, zetelden zich er toevallig twee Hollandse dames naast me. Ze wisten uiteraard niet dat ik een landgenoot was en dat heb ik zo gelaten vanwege meerdere redenen: 1. Ze waren niet knap genoeg. 2. Ze waren te oud voor me. 3. Ik wilde mijn ononderbroken streak van Engels spreken niet verpesten. Ondanks de hulp van een stadskaart en Google Maps hebben ze het dus nog volgehouden om 10 minuten over hun route te kibbelen, voordat ze die weer hernamen - en letterlijk op het eerste kruispunt verkeerd liepen. Ikzelf gok van tevoren altijd een beetje hoe ik moet lopen en improviseer de rest er onderweg bij; het is een stuk leuker en met deze lange, rechte straten echt niet lastig.
Terug in de Market Street heb ik nog een supa freshe mixtape van up & coming raptalent 'Joe Kool' weten te bemachtigen, maar na die te hebben beluisterd ben ik van mening dat het begrip 'raptalent' open voor discussie is. Toch heb ik op een of andere manier altijd medelijden met dat soort jongens; ze doen zo hun best. Ik heb dus ook geen spijt van de karige 5 dollar die ik er maar voor heb hoeven neerleggen; wie weet kan hij daarmee zijn talent verder ontwikkelen en zou ik hem dat anders ontzegd hebben. Niet dat ik nu een weldoener genoemd kan worden vanwege een paar dollars, maar je moet me maar gewoon laten lullen.
Vandaag heet niet voor niets 'Movies', want ik ben nog eens naar de film gegaan. De zaal was letterlijk leeg toen ik aankwam, want welke idioot gaat er dan ook op maandagmiddag naar een film die al een maand uit is. Ja ik dus. Deze idioot zag trouwens ook dat er geen kaartcontroles bij de ingang van de bioscoopzalen waren en dat al die zalen in dezelfde gang gelegen waren. In andere woorden, 2 films voor de prijs van 1! Zo kwam ook deze middag dus wel vol. Oja, en natuurlijk weer de nieuwste Game of Thrones aflevering gekeken die FACKING AWESOME WAS, maar dat snap je alleen als je het volgt, vermoed ik.
Bovendien nog een fijne vadersdag allen; waardeer degene die je heeft helpen vormen tot wie je bent
8. Herkansing
Mijn dag begon een beetje sloom vandaag. De wekker ging om 11 uur, maar voordat ik had ontbeten, was het 2 uur 's middags. Ik heb wel netjes een wasje gedraaid en wat boodschapjes gedaan; ik voelde me bijna een verantwoordelijke volwassene. Gelukkig heb ik daarvoor weer kunnen compenseren door Ander wat Nederlandse scheldwoorden te leren.
Ik wist niet precies wat ik zou gaan doen vandaag, maar het was zonniger en minder bewolkt dan gisteren, dus ik besloot nog maar een keer te gaan kijken bij de Golden Gate Bridge. HOLY SHIT, dat was een van de beste beslissingen die ik hier tot nu toe heb genomen. God damn fucking beautiful views everywhere. Toen ik eenmaal halverwege de met hordes toeristen bepakte brug was, dacht ik ''dan steek ik potverdorie ook helemaal over''. Aan de overkant was dan weer een heuvel waar nog beter uitzicht was, dus moest ik die ook trotseren. Vanaf daar zag ik nóg een mooiere heuvel om de vergezichten te aanschouwen, dus ben ik die nota bene zelfs op gaan rennen. Dat was opeens een kleine 2,3 kilometer bergop over zandpaadjes langs de weg hardlopen. Onderweg heb ik zo'n ongelofelijk fucking prachtige uitzichten gezien dat ik er bijna emotioneel van werd. Terwijl ik bovenop zat uit te hijgen, zag ik dat ik ondertussen echt mijlen verwijderd was van de stad, dus heb ik ter plekke de Uber-app geïnstalleerd en een lift geregeld.
De Uber-chaffeur vond het stekje waar hij me kwam ophalen zelf zo mooi, dat hij ook wat foto's heeft gemaakt voordat hij mij wegbracht. O en dat ritje terug naar de stad, ongelofelijk. Ik was in eerste instantie een beetje boos op mezelf dat ik op zo'n mooie dag tot 3 uur 's middags in de residentie was gebleven, maar nu bleek dat dat per ongeluk wederom een geweldige beslissing was. De schemering en de ondergaande zon op de heuvels en wegen die we in dat veel te korte ritje bereden, brachten aan extatisch grenzende gevoelens in me naar boven. Ook terug aan de andere kant was dit het geval, want ik wilde graag naar Ocean Beach, dus kwamen we door het Presidio en de Sea Cliff neighbourhood. Hier heb ik helaas niet echt foto's kunnen maken, maar je kunt me op m'n woord geloven dat het prachtig was.
Op Ocean Beach was het opnieuw het perfecte moment om sfeervolle kiekjes te schieten, want de zon ging bijna onder. Daar heb ik wat rondgeslenterd op het strand en chillend op een duin gewacht tot het donker werd. In de ultieme 'strandachtige' Outer Sunset buurt heb ik wat gegeten in een leuk cafétje met een verassend goede live muzikant, al was ik natuurlijk alleen de overweldigend middelmatige straatmuzikanten van Fisherman's Wharf gewend, dus dat zegt niet echt veel.
In de Muni terug richting de binnenstad begon zich in mijn hoofd zowaar nog een idee te vormen: het was al donker en Twin Peaks was 'niet ver' van de volgende halte. Optimistisch stapte ik daar dus uit en begon aan de klim. Dat was bij de baard van Venus gewoon nog een slordige 40 minuten klimmen, en de onnodig warme avond vandaag was absoluut niet geschikt voor dat soort praktijken. Meer dood dan levend kwam ik uiteindelijk dus wel bovenop een van de Twin Peaks en opnieuw was het het waard. Nadat ik mijn blikveld naar het noordoosten had gericht, werd ik door een adembenemende verzameling van miljoenen lichtjes terug aangekeken.
Ook de weg naar beneden was er een die langer duurde dan ik had verwacht, maar na veel (verkeerd) lopen in onbekende straten, kwam ik toch weer in bekend gebied terecht. Dit was in Castro, de beruchte homo-buurt van San Francisco. Ik dacht dat ik in Amsterdam het meeste wel gezien had, maar hier kwam ik bijvoorbeeld langs een man die in niets dan een goudkleurige peniskoker 'gekleed' was, dus blijkbaar is er toch nog veel te ontdekken in deze wonderlijke, wonderlijke wereld.
Waar gisteren een dag van praten was, was vandaag een dag van lopen en vooral van prachtige plaatjes. Het is dus ook extreem lastig om een selectie van foto's te maken voor deze blog, maar ik zal uiteraard mijn best doen. De locatie op de kaart is deze keer niet mijn residentie, maar de plek waar ik de beste uitzichten op de Golden Gate Bridge en stad heb meegemaakt.
Tot nog toe kende ik de Amerikaanse schoonheden alleen van films en TV, maar vandaag was ik live bij de opnames.
7. Fogging hell
Van de drugs stapten we weer over naar de conspicary theories vandaag! Alle politici zijn lizard shapeshifters en de FBI zat achter de aanslag in Orlando en meerdere andere terroristische plannen. Ook hebben we het gehad over reflexive pronouns, maar dat was geen nieuwe informatie. De lizard people waren wel enigszins nieuw.
Op vrijdag zijn ook elke week de graduations van studenten die hun taalcursus afsluiten. Vandaag namen we afscheid van twee Aziaten die hier een jaar zijn geweest. Een heel facking jaar! Hun kennis van de Engelse taal moet echt op de bodem van een diepe put hebben gelegen, en hun portemonnee moet geen bodem hebben gekend. In ieder geval was het heel schattig om te zien hoe verlegen ze waren en hoe goed ze iedereen hadden leren kennen in dat jaar.
Aansluitend heb ik deelgenomen aan de (wekelijkse?) Conversation Club van Bruce, alsof ik met hem nog niet genoeg discussieer over debiele onderwerpen, maar nu waren er ook studenten uit andere klassen bij. Ik vond het best leuk om te horen van mensen uit andere landen over sommige onderwerpen. Zo mag je in Rusland bijvoorbeeld niet roken op straat, terwijl ze daar praktisch met flessen wodka in de hand rondwandelen. In Saoedi-Arabië heerst een dictatoriale koning waar de bevolking geen problemen mee heeft. Alle jongens uit Taiwan en Zuid-Korea hebben 1 of 2 jaar in het leger gezeten, waarin ze vaak huishoudelijke klusjes moesten doen om de tijd te vullen. Twee Islamitische jongens moeten van hun religie in geesten geloven en twee Taiwanese meisjes denken dat draken echt kunnen bestaan. Ik zou er bijna een soort trivia quiz van kunnen maken. In ieder geval ga ik volgende week weer!
De rest van de middag wilden we vullen met een bezoek aan het Golden Gate Park en de Golden Gate Bridge (eindelijk!). Simon (Frans), Kwon (Koreaans), Jeff (Taiwanees) en ik zouden als multiculti afvaardiging van de talenschool gezamenlijk de Muni (het OV) nemen naar het GG Park en dan verder kijken hoe we bij de brug kwamen. Je merkt al aan de 'zouden' dat dat niet helemaal volgens plan ging. Kwon moest nog even langs zijn residence, Simon moest nog een sweater kopen ergens en Jeff moest schoenen fotograferen voor zijn werk. Ja, dat was net zo vaag als het klinkt. In ieder geval kromp de multinationale delegatie tot een Europese en hebben Simon et moi maar de Muni naar het park genomen. Onderweg appten we onze Aziatische compagnons ''we'll meet up when we get there'', een van de meest naïeve dingen die vrienden elkaar vertellen als ze in een vreemde stad zijn.
In het Golden Gate Park begonnen de slechte voortekenen al: het was mistig as fuck. Dat gaf wel mooie plaatjes tussen de bomen en de tien biljoen eekhoorntjes die daar rondhupsten, of zoals Simon ze noemde: ''sqweerrelles''. Een 'park' hier in Amerika houdt trouwens blijkbaar in dat auto's er gewoon dwars doorheen kunnen rijden, zoals fietsers dwars door het Vondelpark kunnen rollen. Na wat meanderende paadjes langs meren en heuvels raakten we uiteraard de weg kwijt, maar gelukkig bracht Clément de redding (volg je het nog?). Hij had verteld dat hij een auto zou huren en vroeg ons nu waar we waren. Vol enthousiasme stuurden we hem onze locatie, hopend dat hij ons snel zou komen ophalen in de Mustang (want die zou hij gaan huren, weet je nog?). Je snapt onze teleurstelling toen we Clément met een big smile aan zagen komen rijden in een simpele Volkswagen Golf. Blijkbaar gaat hij de Mustang voor morgen en zondag halen en had hij de Golf alleen even gehuurd 'voor het gemak'. Anyways, vervoer is vervoer.
Het was op dit moment dat Simon en ik beseften dat we Kwon en Jeff per ongeluk een beetje hadden genaaid. Maarja, zo gaan die dingen. Ondanks de agressieve rijstijl van Clément, duurde het toch nog even voordat we de paar kilometer naar de Golden Gate Bridge hadden afgelegd. In dit deel van San Francisco doen ze namelijk niet aan stoplichten of voorrangswegen; elk miezerig kruispuntje was voorzien van stopborden om de verkeersdoorstroom zo veel mogelijk te hinderen.
Uiteindelijk kwamen we bij een leuk stekje onder de brug, maar je raadt het al: je zag natuurlijk geen reet. Van alle dagen en weersituaties die tot nu toe zijn gepasseerd, was vandaag letterlijk de slechtste die we hadden kunnen kiezen. We hielden onze opwinding in leven door het koesteren van de wetenschap dat daar ergens een brug hing. Later werd het zicht van wat verderaf wel iets beter, maar de top van de brug was nauwelijks te onderscheiden, laat staan de kleur.
Nadat Clément ons afgezet had, gingen Simon en ik in Fort Mason lekker wat snaaien bij de Food Truck Party: een typisch Amerikaanse en steeds hipper wordende manier van eten. Daar hebben we wat rondgehangen tussen de talloze college students en vonden we al kletsend onze weg terug door Fisherman's Wharf naar North Beach. In mijn kamer heb ik nog wat zitten lullen met Ander en een vriend van 'm, dus ja, het was een hoop praten vandaag.
Wauw, dat was echt een onnodig ingewikkeld verhaal voor de gebeurtenissen die erin beschreven werden, maar daar is een blog voor I guess!
6. Van drugs tot tortilla chips
Ik begin te denken dat Bruce (mijn leraar, voor degenen die het waren vergeten) een drugsobsessie heeft. Het meerendeel van de gespreksobjecten in de lessen is tot nu toe allerlei psychedelische drugs geweest. Van ayahuasca, ''liane of the soul'', tot peyote, ''divine messenger'', een heel arsenaal aan zogenaamd medisch heilzame hallucinogenen is al voorbij gekomen. Bruce blijft erbij dat deze 'drugs' (een begrip waar hij het niet mee eens is) je perceptie van de realiteit kunnen verbeteren. Als jij het zegt Bruce.
We moesten ook in tweetallen korte presentaties geven over een van dat soort drugs. Met mijn schriftje in de hand in de ganzenpas naar het computerlokaal lopend, voelde ik me echt weer een middelbare scholier. Op de computers hebben we, zoals het een middelbare scholier behoort, natuurlijk ook als kinderachtige tieners foto's van strippers en pornosterren online in elkaars prezi's zitten plakken. Ik moet bekennen, dat was best wel grappig
Met die gasten heb ik de afgelopen twee dagen veel opgetrokken. Het is een grote groep van grappige Franse jongens, waarvan er 3 in mijn klas zitten, en als echte Fransmannen spreken ze ook constant Frans met elkaar. Zo verbetert je Engels niet jongens! In de student lounge heb ik wat uurtjes met ze rondgehangen, waarin ze o.a. vertelden dat ze dit weekend een van de nieuwste Ford Mustangs gaan huren om mee rond te rijden. Best wel vet, als je geld hebt. Misschien dat er een plaatsje vrijkomt, maar ik acht de kans klein
Dit weekend heb ik namelijk plots wel gewoon tijd, want de tour naar LA gaat voor mij niet door... Er warente weinig aanmeldingen, waardoor er een kleinere bus gehuurd moest worden, en
omdat de bus kleiner is, zat die opeens alvol. Dus dat is een beetje jammer. Maarja, dan heb ik dit weekend lekker tijd om allerlei dingen af te gaan die ik in San Francisco nog wil zien,
zoals Twin Peaks, Golden Gate Park, Ocean Beach, Presidio, Golden Gate Bridge, Fort Mason, Alcatraz, Treasure Island, The Painted Ladies, etc.
In de supermarkt heb ik trouwens gewoon lekker gesneden brood, kaas, ham en pindakaas gehaald, want ik begon mijn heerlijk Hollandse manier van ontbijten en lunchen toch te missen. Dat hebben wij Dutchies nu eenmaal goed voor mekaar, want wie gaat er nou bij elke maaltijd 9 dollar voor een sandwich betalen. Soms zijn je meegebrachte bammetjes echter al op en wil je wel wat te happen hebben. Na verschillende (dure) opties afgegaan te zijn, lijkt het erop dat een simpele sandwich bij Subway (die dus gewoon op elk station in Nederland zit) tot nu toe de voordeligste keuze is. Het is ook wat.
Over eten gesproken, gisteren was Volunteer Day! Met een groepje studenten verzamelden we in de school en gingen we gezamenlijk met de bus naar Fillmore District. Na een slappe, voor vrijwilligers bedoelde lopend buffet-maaltijd, mochten we heel charmante haarnetjes, plastic schorten en plastic handschoentjes aantrekken. Iets van anderhalf uur hebben we bloemkolen staan snijden en ik had nogal zere vingers na afloop, maar het was erg leuk om te horen hoe de vaste vrijwilligers dit meerdere dagen in de week deden. Het voedsel was namelijk voor ouderen die zelf niet meer in staat zijn om eten te verzorgen, mocht dat nog niet duidelijk zijn. Er zijn foto's gemaakt van deze taferelen, maar de Facebook-pagina van de school loopt een beetje achter, dus die heb ik nog niet. Je ziet ze wel verschijnen binnenkort
By the way, op de weg terug naar huis was ik wat aan het kletsen met een Taiwanese jongen die in dezelfde residentie verblijft, en het ligt dus niet aan mij: ook hij vindt dat er een overweldigende hoeveelheid Aziaten in deze stad is. En hij is zelf Aziaat, dus hij moet het soort van gewend zijn om met miljoenen anderen binnen 1 vierkante kilometer te leven.
Ik heb ook mijn eerste illegale biertje in jaren gedronken! Superspannend, eerst in onze kamer (Ander had een paar flesjes gekocht), en vandaag gewoon weer op een terras en ze vroegen niet eens om mijn ID, hihi.
Dat terras was trouwens heel mooi. Na veel te lang onnodig brainstormen met de Franse boys over waar we heen gingen in het mooie weer vandaag, besloten we namelijk wat meer richting het zuidwesten van het centrum te lopen. Eerst kwamen we door Hayes Valley, een erg fancy neighbourhood met mooie huisjes (en zelfs bike lanes!). Onze bestemming lag in Mission District, of zoals ik het zou noemen: Mexico Town. Van de multiculturele en vaak Aziatische binnenstad werden we nu opeens omringd door alleen maar Hispanics. In die buurt zat El Techo, een rooftop-terras met mooie uitzichten over de stad. Daar zijn we erg lang blijven hangen, dus ik heb alweer de Warriors basketbalwedstrijd niet gezien die vanavond was, maar ze hebben weer verloren, dus het maakt weer niet uit
Al met al heb ik de laatste twee dagen toch weer flink kilometers gemaakt, dus ik en mijn voetjes zijn aardig moe. Hopelijk kan ik in het weekend een beetje bijslapen, ook al ga ik doordeweeks netjes op tijd naar bed hoor (mama), dus dat ga ik nu ook doen!
5. Actual first day of school
''We also have a new Dutch guy; his English is really great'' - John Lagrasso, Central Director of the Language Course Program at Embassy English San Francisco. Zo, die kan ik in m'n zak steken.
Zoals de titel al aangeeft, had ik vandaag echt voor het eerst les. Mijn leraar, Bruce, is rond de 30 ofzo en hij praat erg veel. De klas is Advanced level, maar soms vraag ik me af of mijn Koreaanse klasgenootjes hem wel altijd kunnen volgen. Het lesboek heb ik nauwelijks opengeslagen, maar we (vaak grotendeels hij en ik) hebben interessante discussies gehad over Hillary Clinton die een wolf in schaapskleren is, waar je het beste medische marijuana kunt halen, en hoe de CIA achter de drugsepidemie van de jaren '80 zat. Dus ja, het was lachen
Voor de rest zaten er een Taiwanees, een Duitse, een Estse (?), een Turkse en zelfs twee Fransmannen in mijn klas. Jazeker, Fransmannen die Engels konden: het is een facking unicum!
Tussendoor kregen we het wekelijkse 'announcements'-halfuurtje, waarin o.a. werd verteld over de tour naar LA die dit weekend plaatsvind: dat klinkt wel heel vet. 300 piek, maar dan kan ik waarschijnlijk veel meer zien dan alleen die dag die ik er over enkele weken nog zal doorbrengen. Ik ga dus gewoon lekker mee; ik had toch nog geen plannen voor het weekend
Er komt ook nog een trip naar Las Vegas, maar daar ga ik later al heen, en de reisleider bleef maar benadrukken hoe awesome alle clubs en pool party's wel niet worden en hoe niet awesome het is dat ik daarvoor 21 moet zijn. Dus tenzij ik vanaf 7 uur 's avonds gezellig in het hotel wil chillen met een fles cola en de andere 'minderjarigen', is dat uitstapje misschien niet echt aan mij besteed.
De rest van de dag heb ik eigenlijk volledig doorgebracht met de Oostenrijkse dame. En don't worry, ze is veel ouder dan ik; jullie weten dat ik meestal voor maximaal iets van 17 jaar ga. Nadat we uiteraard netjes ons huiswerk hadden gedaan in de student lounge (letterlijk 1 opdracht), hebben we wat rondgelopen en geluncht in North Beach (overwegend Italiaanse buurt). Vanuit North Beach loop je recht de Fisherman's Warf in, de havenbuurt in het noorden, en bevind je je plots in een commercieel mierennest van toeristen. Tienduizend straatmuzikanten, een fietsverhuurder op elke straathoek en cliché souvenirwinkeltjes zo frequent als coffeeshops in Amsterdam.
Uiteindelijk kwamen we via een klein strandje en een paar absurd steile heuvels (als in, je-weet-wel-dat-ene-moment-in-Inception-waar-de-huizen-en-straten-zich-een-soort-van-opvouwen-achtig steile heuvels) langs het 'crookedest' gedeelte van de Lombard Street. Je herkent mijn foto's misschien wel van de eerste van de drie foto's die je altijd bovenaan deze pagina ziet!
Ook kon ik alvast een beetje ervaren hoe het ongeveer in South Central Los Angeles is, toen ik door een groep zwarte jongeren werd uitgescholden voor wat samen te vatten is als ''fucking white bitch'', nadat ze een ander meisje liefkozend hadden nageroepen met ''bitch cancer hoe''. Het voelde wel authentiek om echt bekend te raken met de diepgewortelde rassendivisie die nog steeds heerst in de Amerikaanse samenleving. Maarja, ik had het ook verdiend natuurlijk, want in de drukte van de stad gaf ik een van de jongens waarschijnlijk een van de meest gruwelijke onopzettelijke schouderduwtjes die hij ooit moet hebben meegemaakt. /endsarcasm
Aan het eind van de dag was ik wederom veel te lui om naar een restaurant of grocery store te gaan, dus heb ik met Ander gewoon lekker een stuk pizza gehaald verderop in de straat en daarna schaamteloos de laatste aflevering van Game of Thrones gekeken. Ook hier moet je up to date blijven weet je.
4. First day of school
Gisteravond kwam m'n roomie thuis, net nadat ik de blog had geüpload. Ik had het fout toen ik zei dat je 'Ander' op zijn Amerikaans moet uitspreken, want hij komt namelijk uit Venezuela! Dat hoorde ik in eerste instantie niet, maar mijn Engels is eigenlijk beter dan dat van hem, terwijl hij hier al meer dan een jaar woont
Weinig fotootjes vandaag helaas, want het was een rustig dagje. 's Ochtends vroeg op voor de introductie bij de talenschool; dat is wel een fancy stekje hoor. Inclusief uitzicht op de drukke Market Street en een persoonlijke key card die je voor de deur en zelfs de lift moet gebruiken.
De introductie was heel uitgebreid, met meerdere woordjes van iemand van elke afdeling om ons duidelijk te maken hoe het er aan toen zal gaan en hoe leuk het ook wel niet is. Dat klinkt misschien sarcastisch maar het wordt echt wel lachen hoor
Verder kon ik het wel goed vinden met o.a. een Turkse jongen van 16 die al de halve wereld was overgereisd en nog veel meer van plan is, een Slowaakse jongen die hier 14 weken (!) zal verblijven en eigenlijk bijna geen woord zei, en een Oostenrijkse dame die ik op 25 jaar schatte maar eigenlijk 35 is.
Na de tweede helft van een English Language Test bleek ik nog gewoon op Advanced niveau te zitten, wat ik eigenlijk ook zou moeten, aangezien ik Cambridge Engels ooit met een A heb afgesloten (in een ver verleden). Daarna kreeg ik alvast mijn lesboek, wat me met gemengde gevoelens deed terugdenken aan de goede oude 'Headway'-lesboeken die we jarenlang met Sandra Wellink doorgespit hebben op het CGU.
Ook kreeg ik mijn 'rooster': elke dag 08:30-12:10, vrijdag vrij. Dat is dus helemaal niet verkeerd. In de middag en weekenden worden er allerlei dingen georganiseerd, vaak door de talenschool zelf. Vandaag was bijvoorbeeld de basketbalwedstrijd tussen de Golden State Warriors (SF) en de Cleveland Cavaliers die samen werd bekeken in de student lounge (ik geloof dat ze hebben verloren helaas), alleen was ik daarvoor te laat om het gebouw nog binnen te komen
Oja, terugkomend op die daklozen: blijkbaar zijn die er vanwege verschillende redenen juist in San Francisco zoveel (in bepaalde buurten dan). Ten eerste is deze stad klein, voor Amerikaanse termen. Qua inwoners vergelijkbaar met Amsterdam, kun je hier te voet veel plekken bereiken. Ten tweede is het hier goed 'daklozenweer'; dat wil zeggen niet te warm overdag, niet al te koud 's nachts (al vind ik dat het best wel fris wordt hierzo). Ten derde is dit een van de weinige steden in de VS waar dakloos zijn niet strafbaar is. Waar je in andere steden door de politie van de straat geveegd zou worden, is de politie hier juist heel beleefd tegenover daklozen. Veel zwervers worden soms dus gewoon op de bus richting hier gezet, omdat ze hier een stuk opener zijn (aldus de bescheiden San Franciscanen zelf).
Leuk verhaal weer, lekker kort. Check jullie morgen!
3. Toerist uithangen
Vandaag zou ik het rustig aan doen, maar ik werd (al) om 11 uur wakker en uiteindelijk heb ik de halve stad al gezien (bij wijze van spreken)!
Het was ten eerste echt supermooi weer, met een koel zeebriesje om het niet te heet te maken. Helaas was mijn zonnebril alleen gesneuveld tijdens de reis gisteren. Dus het eerste halfuur was me een beetje blind staren op het lichtgrijze beton overal, totdat een goedkoop zonnebrillenmannetje in Chinatown de redding bracht.
Na een ontbijt bestaande uit de leftovers van de reis, was ik maar gewoon gaan lopen. Ik heb nog gekeken of ik bij een metrostation een MUNI Pass kon halen (soort tijdelijke OV-chipkaart), maar ik had van tevoren vernomen dat deze iets van 30 dollar waren en op de automaten hadden ze het alleen over dingen van 80 dollar, dus dat moet ik nog maar eens goed navragen
Achteraf was het te voet allemaal wel te doen, maar wel vermoeiend voor de voetzolen. Ik ben door The Financial District en Chinatown via Market Street bij City Hall gekomen, en vanaf daar via Union Square weer helemaal naar The Embarcadaro en de piers gelopen. Daar heb ik lekker in het zonnetje gezeten en gelopen en net als overal onbeschaamd foto's staan maken als een volwaardig toerist. Hier werd het wat fripsjes, dus ben ik langs de baai gelopen en via Telegraph Hill en de Coit Tower weer teruggegaan naar de residentie. Omdat je vast al merkt dat al die plaatsbenamingen je beginnen te duizelen, ga ik die wirwar van locaties ook niet aan zitten klikken op de kaart; het was allemaal ongeveer in het noordoosten van de stad!
Ik merkte binnen de stad best wel een verschil in welvaart en cultuur in de verschillende mensen die ik langs zag komen (in hoeverre dat mogelijk is binnen 1 dag). Superdikke nieuwe Mustangs reden langs trottoirs vol met vaak oudere en vaak zwarte daklozen. Soms wist ik niet eens of mensen wel echt zwervers waren, of dat dat gewoon een manier van kleden was. Ook apart dat veel van die groepen oudere daklozen (die dus op een kartonnetje op de grond lagen) wel gewoon een dikke subwoofer hadden waar nota bene rap-muziek uit geknald werd.
Wat me ook opviel, was dat voor een stad waar toch nog best veel toeristen liepen, ongeveer geen enkele straatverkoper was te vinden. Geen enkele keer ben ik nog benaderd door mensen die iets van me wilden of iets wilden verkopen (behalve een fietskoerier hier of daar), zelfs geen restauranteigenaren in Chinatown, waar de restaurants letterlijk om de 5 meter zijn te vinden. De toeristen waren overigens voor een goede meerderheid Amerikaans, maar ja dat krijg als je woont in zo'n facking groot land.
Voor het avondeten had ik vandaag gewoon een simpel bakje Chicken Teriyaki gehaald bij een doorsnee snackbarretje, omdat ik toch al in de stad was. Ik wil morgen wel even navragen aan mijn roommate of anderen beneden hoe zij het precies doen met avondeten, sinds er 1 keukentje is voor het hele gebouw enzo.
Morgen is ook de eerste lesdag, voornamelijk introductie. Ik hoop dat ik een beetje aanspraak heb bij medestudenten en dat de mensen daar me ook wat wijzer kunnen maken over simkaarten, MUNI Passes, uitstapjes (want die organiseert de talenschool zelf regelmatig) of andere dingetjes.
Dat was 'm voor vandaag, toch weer een lang bericht voor een dag die eigenlijk als rustdag was bedoeld!
